Een love story die eigenlijk al zo lang ment-to-be was, maar waarvan de hoofpersonages dit eigenlijk niet doorhadden, dat is het verhaal van Deborah en Jeroen. Het verhaal van twee beste vrienden die zichzelf nooit als koppel zagen, maar waar dan toch de vonk oversloeg. Een koppel waarbij je de liefde voelt. Dat is het verhaal van Deborah en Jeroen.
Het werd een festivalhuwelijk onder een stralende zon, gevierd in het Prullenbos in Wetteren. Een circustent, foodtruck en drankjes die rijkelijk vloeiden, meer hadden Deborah en Jeroen niet nodig om hun liefde in de verf te zetten en te vieren. De avond startte met live muziek, gebracht door een bevriend koppel. Nadien volgde de ceremonie in de circustent met enkele lachsalvo's ten gevolge van prachtig uitgeselecteerde kiekjes van doorheen de jaren. Als ik zeg, they go way back, I'm dead serious. WAY, WAY back, als in foto's als zes-jarigen. Te schattig voor woorden.
In het kennismakingsgesprek maakten dit wijze koppel al duidelijk wat ze willen: veel kleur, een verwelkom met bubbels en foto's van alle gasten die binnenkwamen. So we did. Met Jeroen zijn prachtig staaltje wiskundig denken, fabriceerden ze een "shot and take a shot" toren. Dit hele feest weerspiegelden hen, geen gemaakte boel, maar perfect op hun lijf geschreven. Er werden plaktattoo's gezet, geposeerd in de photobooth, de benen van onder het lijf gedanst op Laïs.
Wat ik zo mooi en frapant vond. Toen ik rond middernacht buiten stapte zag ik Jeroen en Deborah samen met z'n tweetjes op een bankje zitten. De rest kon hun gestolen worden. Exact wat ik bedoel met goestingdoenerij. Tijd maken voor hun twee omdat zij daar op dat moment nood aan hebben. Hoe goed is dat?
Ik ben zo blij dat ze me deel lieten uitmaken van hun dag. I feel blessed.
Comments